پنجشنبه , ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
از علم و کمال بهره برداری کنبا صدق و خلوص خلق را یاری کن تا بتوانی دلی مرنجان هرگز زنهار حذر ز مردم آزاری کن...
یکتا و مقدس است خلاق ودود از فیض وجود اوست امکان موجوداو واحد مطلق است و در ساحت او کفر است اگر کنیم اظهار وجود...
هرچند که ذات حق نهان است ز دیددر خویش خدای خویش را بتوان دید گر خانه دل تهی شود از اغیار منزلگه یار می شود بی تردید...
بی کسب کمال نقص زایل نشود الطاف خدا شامل کاهل نشود مقسوم بود رزق ولیکن وحدتبی کوشش و بی تلاش حاصل نشود...
از عشق خدا گر به سرت شور و نواستاز حق بنما طلب دلت هرچه که خواست با دیده حق بین بنگر خوبان را رخسار نکو آینه صنع خداست...
شنو این نکته از من ای دل آگاه به جز راه رضای حق مجو راه کسی کو بر کند از ما سوا دل جهان گردد ورا بر وجه دلخواه...
تو را داده است یزدان عقل و پندار که بگشایی گر افتد عقده در کار نخواهی گر شوی آزرده خاطر دلی را هیچگه از خود میازار...
به صدق گفته ام هر دل گواه است که دل ها را به سوی دوست راه استبه هر سو رو نمایی دوست آن سوست جز او را گر ببینی اشتباه است...
هرچه به جز خیال او قصد حریم دل کنددر نگشایمش به رو از در دل برانمش...
