"بدنِ جغرافیا"
یک چشمم خوزستان است —
رودهایش را با اشک می‌نویسم
و دیگری هرمزگان:
دریایی از نمک، پشت پلکم می‌سوزد...
سرم بلوچستان است/که
بادهایش شب به شب فریاد می‌کشند
لب‌هایم سیستان انگار زبانش را بریده‌اند
حنجره‌ام اصفهان است
که از این کاشی‌های فیروزه‌ای
شکسته‌هایش باقی‌ست
پاهایم لرستان، که هنوز...
