به بلوغ یک رود خیره ای و به تنِ نازکِ بچه ماهی ها نوک می زنی... انگار تو همان مرغابی وحشیِ گم شده ای که صورت آسمان را با این همه اَخم می خندانی تو را ای پرنده یِ سفیدبالم از دور می بوسم بوسه ای که می دانم هرگز...
