متن آریا نوری️️️

لهجه خندیدنت
چه به لبهایت می آید
مانند نوبرانه های انار
روی شاخه های پاییز
دیدنش لذت بخش است اما
وسوسه چیدنش آدم را دیوانه میکند

همیشه با من بمان....
نباشی
هیچ سیگاری آرامم نمی کند
هیچ خیابانی قدمهایم را نمی فهمد
هیچ نیمکتی
طاقت بغض مرا ندارد...