پسرجوانی را می بینم گردنبندی برگردن آویخته آن طرفتر پیرزنی برسکویی نشسته و تعدادی مهره های سنگی جلویش به عابران با قدرت می گفت بخرید مهره های سنگی قدرت آفرینی را و پسرجوان وول می خورد در میان مهره هایش شلوغ میشود دور و بر پیرزن و پیشی می گیرند...
شاعرنیستم و بلد نیستم شعر را فقط قلم در دست میگیرم و تا کاغذ میبیند ، دوان دوان می آید و مینشیند جلویم و رژه میروند در ذهنم، آنچه دیده ام، شنیده ام، لمس کرده ام، هر آنچه ازغم،شادی،عشق،آغوش،بی تفاوتی،خشم و داد و هوار بی عدالتی در کوچه های خانه...
