متن استاد سید هادی محمدی

هنوز داغ تو سنگین است
برای نعش خیابان ها
خراب نیمه شب صفر و
طواف خسته ی میدان ها

کجای یاد تو سر رفتم؟
شبیه عاقبتِ سیگار
که ما دوباره بهم خوردیم
در اوجِ عاشقی خودکار

ما قاتل ذوالفقارِ حیدر شده ایم

بر فرق علی رواقِ خنجر شده ایم

مثلِ نفسِ نحسِ بنی ساعده ها

شرمنده ی اشک های کوثر شده ایم

حس میکنم گاوم کمی خر نصفه ای از اسب
لعنت به دنیای پر از اعدامی برچسب

شعرم را بر دارِ بی کسی هایم دار میزنم

تنها نُتم، میان تَن ها

ماژورِ غم را پُر می کند

دُکمه های گلو

انتحاری ترین گلوله ی کوله ی
سکوت اند

حداکثر هایم

زبان لایِ حداقل ها گذاشته

چقدر جنازه ، پایِ گیوتینِ زیر سیگاری ریخته

درد

درد


درد

دارم...

سالهاست قاتل اردوگاهی شده ام


که آواره ترین لحظه های درد را به صلّابه کشیده


طوفانِ طراق


طپانچه ی تپانچه های طاق باز را از طمطراق انداخته


کلاغ ها


آبی


خیس


لیز


هیز


شاید هم صابونی اند


خروش خروس در پاویونِ هشت و سی


مُشتی جوجه ی پاییز ندیده را...

فروبکش من من را به وقت زاییدن

که غیر من نبرد کِیف در تو خوابیدن

ریه ها را دوباره پیچیده ام
لای توتون های سیگار

روح نارنجکیم دست به ضامن برده