ابری ست در مغزم که بارانی به چشمش نیست هیچ انتظاری از خدا جز قهر و خشمش نیست دلخسته ام دلخسته تر از گوسفندی که در زیر تیغ است و جهان دیگر به پشمش نیست دنیای ما دنیای نامردی ست باور کن من دیده ام در ناامیدی ها امیدی نیست...
مدت ها فکر میکردم آدمهایی که اعتراف میکنن،وجدان اخلاق والایی دارن... وحالا متوجه میشوم که بعضی ها همون طور که استفراغ میکنن اعتراف میکنن. بالا میارن تا دوباره شروع کنن.
