دلخسته از آواره‌گی‌ها، از ستم هستم شاید خبر داری که من اهل قلم هستم من بچه‌ی پایینِ شهرِ غرق در فقرم من شاعر تنهایی و تبعیض و غم هستم خاکستر نسلی که می‌سوزد ولی زیباست ویرانه‌ایی با قدمتِ دیروز بم هستم شاید برایت افت دارد کارگر باشم شاید میان خواستگاران...
دلخسته کاج پُرکلاغِ باغم و هیچ بر شاخه های من به غیراز بار غم نیست رضاحدادیان
رسم دنیا در همین است آنکه آمد رفتنی ست بعدِ رفتن نام نیکت بر زبانها ماندنی ست تا توانی خلق را از خود مرنجان با سخن آنکه بالاتر نشیند ، آخرش افتادنی ست عمر و جانت گرچه عمر نوح هم باشد ولی شیشهٔ عمر گرانم عاقبت بشکستنی ست تکیه بر...
نامه ای از هزاران نامه ام برای او که تصدقش میروم گرمای زندگی ام سلام وقتی خسته می شوم ،دوست دارم فقط تو به من بگویی عزیزم دورت بگردم خسته نباشی ومن غرق در آغوش گرمت شوم از وقتی که رفتی خودم را با خیال دیروزهایت مشغول می کنم تا...
دلخسته و پر از غم ، دنیا پر از سیاهی بر من تبسمی کن ای نازنین نگارا -بادصبا
ابری ست در مغزم که بارانی به چشمش نیست هیچ انتظاری از خدا جز قهر و خشمش نیست دلخسته ام دلخسته تر از گوسفندی که در زیر تیغ است و جهان دیگر به پشمش نیست دنیای ما دنیای نامردی ست باور کن من دیده ام در ناامیدی ها امیدی نیست...
من دلخسته تنها مینویسم تو تاریکی دل چند سال باید بگذره عطر از سرم بپره ؟
دلخسته ایم و دل زده از هرچه هست و نیست... در این بساط درد خدا دست عشق کو...
هر کسی تکه‌ای از قلب مرا کَند و گذشت هیچ کس با منِ دلخسته هم‌آواز نشد
