پر کن جامم ساقی تا جان در تن باقی است پر کن پر کن ساقی از دل غم ها جاری است پر شد از نامردی دنیا چه نامردی پرکن پرکن ساقی زخم از دنیا کاری است
ابری ست در مغزم که بارانی به چشمش نیست هیچ انتظاری از خدا جز قهر و خشمش نیست دلخسته ام دلخسته تر از گوسفندی که در زیر تیغ است و جهان دیگر به پشمش نیست دنیای ما دنیای نامردی ست باور کن من دیده ام در ناامیدی ها امیدی نیست...
