شنبه , ۳ آذر ۱۴۰۳
به فال نیک می گیرم ترک های فراوانیکه رنجانده ست روحم را و تو آن قصه می دانی؟که تاوان رسیدن ها همیشه حاصلش زخم استو نور از زخم تابیده، به عمق هر چه نادانیچه راه دور و دشواری، تو محکم باش و این دریابسرانجام زمین با رنج طوفان است بارانیبه لبخند خداوند از پس هر نور جاری شوبرای عمق شب بی نور، هرگز نیست پایانیکنار روح بیمار و ستم دیده کمی بنشینببخش از سرخوشی هایت که دائم نیست مهمانیجهان هرگز نمی چرخد به غفلت در مسیر خود...
