نترس! با سیبت کاری ندارد! پرنده ای است نامه بر خسته ی چندسالِ نوری. بنشین بر بی جایی و ببین پیامش را جای پُرِ حرف های خالی را طوری که زمین نخورد نگاهت. پیش از پرکشیدنش نامش را به او بگو و از من چیزی نپرس... «آرمان پرناک»
بنشین، که ترا نیست کسی یار تر از من
