متن بوی بهشت

بوی بهشت..

آوار شد چو سیلاب بر جان من خراب شد
چون آمدم نمایان آن خانه ام سراب شد
عطر است گیسوانم بوی خوش بهشت ست
خشکیده این توانم در دست هر مسافر

چویل تا زمانی که در برف ست و ریشه در خاک
عطر و بوی دلنشینی دارد
آوار...

حوالی اردیبهشت بوی بهشت می آید!

عطر شکوفه ها و خاک باران خورده

هوش از سر رهگذران شهر پرانده

فصل بهار، شوخی بردار نیست

همه را عاشق می کند …

وقت است که بوی بهشت در زمین جاری شود و تو، بانوی عرش، پابه زمین بگذاری و نظری بر عالمی بیندازی و نور خود را بر این عالم بتابانی.
وقت است که حرف‏های ناگفته با مادرت را بی‏ هیچ واسطه‏ ی بگویی و خاکروبه‏ ها را از صورت پدر پاک...

هیچ کس
این را نمی داند...
بوی بهشت
درست از پشت گردنش می آید..