متن روشنایی صبح

سپیده

پرده‌ها را کنار می‌زنم.
نور،آرام و بی‌صدا، از لای شیشه می‌خزد تو و پهن می‌شود روی زمین، مثل فرشی از جنس روشنی.
خورشید هنوز از پشت بلندی‌ها سر نزده،اما جهان را نویدش بیدار کرده.

پرنده‌ها نخستین قلم‌های این نقاشی تازه‌اند.
نغمه‌هایشان،ریز و درشت، بر شاخه‌های بی‌حرکت درختان می‌نشینند و...

صبح، با اولین تکه‌های طلایی آفتاب
که به پنجره می‌خورد آغاز می‌شود.
دنیا از خواب سنگین بیدار می‌شود و همهمه‌ی آرام زندگی، جای سکوت شب را می‌گیرد. این زمان، فقط مال توست. پیش از آنکه روز، تو را با خود ببرد، در این سکوتِ پر از نور، نفسی بکش و...