متن سکوت خیابان

دلم برای قدم‌های رهگذرانِ عابرانِ پیاده تنگ می‌شود،
برای آن بی‌قراری‌های خاموشِ خیابانی که هر غروب بوی رفتن می‌داد.
برای نگاه‌های گذرایی که هیچ‌وقت تکرار نشدند،
و صدای کفش‌هایی که روی آسفالتِ خیس، مثل ضربانِ زندگی می‌دویدند.
حالا خیابان ساکت است،
و من مانده‌ام با خاطره‌ی آدم‌هایی که نمی‌دانم چرا،...