در خاک قبر تنها من نشسته ام شعر خزان و باران را در خواب بسته ام در دیار خاموشی تنها من گوی شعر شده ام با لحنی بهانه می بافم اشعارم را با لحظه های خاکستری احساساتم را با روحی زخمی بر گور شعرم روضه می خوانم ای گورستان سکوت،...
تنها شاعر مرده این شهرم که بر گور شعرم روضه می خوانم عشقم به شعر بی پایان است زندگیم را به شعر تقدیم کرده ام و اگر از دنیا رفتم، امیدوارم سرایان بعدی برای شعرم ادامه دهند من قلم خود را روی سفره عشق گذاشتم و با قطرات خونم، شعرهایی...
