پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
جبرئیل آن روز تا غار حِرا پرواز کردگرم دیدار محمد ، عشق را آغاز کردای محمد! ای صفات سبز تو وصف خداآه... ای آیینه در آیینه ذات کبریایک به یک از او بخوان از آن خدایی که یکی ستآن خدایی که همه عالم به لطفش متکی ستبا من ای احمد بخوان از قل هواللهُ احداو که تنها هست و همتایی ندارد تا ابدای محمد! ترجمان باش آیه ی تطهیر را بشکن این لات و هبل های پر از تزویر رابا خود اندیشید این صوت الهی از کجاستاین غریبِ آشنا با غربت من ...
عید است و هوا شمیم جنت دارد نام خوش مصطفی حلاوت دارد با عطر گل محمدی و صلوات این محفل ما عجب طراوت دارد...
