وداع نکرده جدا میشوم من از کویت
از آیه های وداع تا همیشه بیزارم
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی...
بعد تو با درد تنهایی نمی آیم کنار
زندگی بی تو برایم بودنی اجباری است
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی...
بعد تو با درد تنهایی نمی آیم کنار
زندگی بی تو برای من شبیه مُردن است
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی...
ذوق شعرم را کجا بردی که بعد ازرفتنت
چشمه ساران غزل با رفتنت خشکیده شد
اعظم کلیابی بانوی کاشانی...
میبوسمت حتی اگر شرعا حرام است
در دین من عشق تو فتوای کلام است
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی...
خواستم جدی نگیرم حرف مردم را نشد
این جماعت حرفهای مفت راحت میزنند
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی...
میبوسمت حتی اگر شرعا حرام است
در دین من عشق تو فتوای کلام است
اعظم کلیابی بانوی کاشانی...
از تو چه پنهان دگر کم شده شور غزل
بس که نمک ریخته بر جگر م این بشر
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی...
خواستم جدی نگیرم حرف مردم را نشد
این جماعت حرفهای مفت راحت میخرند
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی...
هرشب جمعه به یاد حرمت میخوانم
صد وده بار الهی به حسین بن علی
اعظم کلیابی بانوی کاشانی...
باید از خاطر خود حذف کنم عالم را
این که در خاطر من هست فقط یاد شماست
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی...
هرشب جمعه به یاد حرمت میخوانم
صد وده بار الهی به حسین بن علی
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی...
غزلهایم نشان ازعشق تو دارند باور کن
بیا با من فقط با من فقط با من فقط سرکن
اعظم کلیابی بانوی کاشانی...
اینجا کسی به فکر من زار خسته نیست
یعنی ڪسی مدافع این دل دلشڪسته نیست
اعظم کلیابی بانوی کاشانی...
عشق گاهی سخت وشیرین میشود چون هندسه
جبر دارد کسر دارد من از آن منها شدم
اعظم کلیابی بانوی کاشانی...
