امشب به بالا ترین نقطه ی این شهر میروم دور از شلو غی و هیاهو در گوش بالن ارزو ها از تو میگوییم خدا کند که راه خانه ات را بلد باشد...
اسمش را هرچه میخواهی بگذار خودخواهی ،حسادت وحتی تعصب اما نفسم می گیرد اگر به هر کسی جز من که صدایت میکند بگویی :جانم
بعضی مردها `دوستت دارم ` هایشان را به زبان نمی آورند نه اینکه بلد نباشند نه اینکه غرورشان اجازه ندهد آنها ارزش `دوستت دارم ` هایشان را فراتر از گفتن میدانند... تنهایک یا دوبار این جمله را از آنها می شنوید بعداز ان `دوستت دارم `هایشان را دروقتهایی که برایت...
هر شب... در گوشه ای از این شهر آدم هایی، بخاطر پا گذاشتن بر مینِ خاطرات جان می دهند! . .
