متن قطره باران

کودکی
مثل نسیم صبحگاهی
بی‌خبر از سنگینیِ ساعت‌ها
می‌دود میان کوچه‌های خاکی
با بادبادکی از رؤیا
و جیب‌هایی پر از خنده.

در چشمانش
آسمان بی‌مرز است
و هر قطره‌ی باران
قصه‌ای تازه برای بازی.

او نمی‌داند
که جهان گاهی
بی‌تابیِ بزرگ شدن را
به دوشش می‌گذارد.

اما هنوز
در صدای...

در آن تردید
در آن حس پر از درد
آسمان ریز بارید
کسی چه می داند
شاید قطره ی باران بشوید
رُح مهتاب را...

(فروغ گودرزی)