مثل مرجانم که پس از داش آکُل لای مشروب و شعر میشکنم! که من از بچگی مرض دارم جای زخمهای کهنه را بکنم! که دچارم به مرگ تدریجی, بیست نخ توی روز شوخی نیست طی ده سال بعد تو دائم بوی سیگار میدهد دهنم! طول و عرضی به وسعت دنیام,...
تو مرجانی تو در جانی تو مروارید غلتانی اگر قلبم صدف باشد میان آن تو پنهانی
