متن مردمک

با مثنوی چشمانت
شعرهایم آغاز نمی‌شوند
بلکه از پلک‌های تو
به جهان‌های موازی می‌لغزند،
جایی که واژه‌ها
با بال‌های شیشه‌ای
در مهِ نگاهت پرواز می‌کنند.

در هر بیت،
انعکاس یک کهکشان است
که از مردمک‌هایت به خواب‌های من نفوذ می‌کند.

چشماش عین یه سحابی بود همون قدر زیبا و همون قدر شگفت انگیز
ادم دوست داشت ساعت ها غرق نگاهش بشه تا بلکه از این شگفتی یه چیزی سر دربیاره
تاحالا یه سحابی رو از نزدیک دیدید؟
مطمعنم نه
ولی من دیدم از فاصله چند سانتی بهش خیره شدم و...