چو دیدم ز دیگران رفتارِ ناخوشایند ندانستم که هست از دردهای پنهانشان به خود نگیریم هرگز زخمِ زبانِ ایشان که باشد بازتابی از رنجهای جانشان به جای خشم و کینه، دلم پر از ترحم که شاید مرهمی باشم بر آن دلِ نالانشان چه خوش بود که دستی گیرم ز مهر...
