او زن بود...
نه بافته‌ای از تار و پودِ ناز...
بلکه تنی که لباسش، بندِ تبعیض بود
و زخم‌هایش...
برگه‌های امضاشده‌ی جامعه‌ای که
تنِ زن را ملکِ خاموشی می‌خواست.
سینه‌هایش، نه مظهر زنانگی،
که میدان مینِ نگاه‌های قضاوتگر شده بودند...
و سیم خاردار،
فقط لباس نبود...
قابِ قانونِ نانوشته‌ای بود...
