بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)
به حکمت پروردگار دل بسپار...
نگفتم و تو ندانی که چیست در دل من
همین بس که بدانی که بی تو آشوبم
چون که از آواره گی مقصود جز آشوب نیست
حال ما افسرده تر ، از حال آن محبوب نیست!
رفت شادی های ما بر باد و در کنج قفس
بلبلی شوریده را آواز هم مضروب نیست
گفت لیلی حرف دل ، مجنون به راهش جان نهاد
حیف شد در عصر...
مرا دعوت کن به پرسه‌ای عاشقانه
در کوچه‌های بی‌قراری
کمی مرا قدم بزن...
که در اوج احساس پروانه‌ای خود
گرمی دستان تو را می‌طلبم.
تو مرا شمع وجودی
همراه دلم باش
که سخت مبتلای تو اَم
پای تا سر شده ام ، محـوِ تماشای شما
مات و مبـهوتِ سیه چشمِ فریبای شما
چاره ای کن دلِ بی طاقتِ ما را که شده
همه دَم در بدر و عاشق و شیدای شما
آنکه در صاعقه ی عشقِ تو افروخت، منم
حرفِ دلدادگی از شعرِ تـو آموخت، منـم
آنکه پـروانـه صفت، در دلِ آتشکـده ات
چشمِ خود را به نگاهِ تو فقط دوخت منم
به نقشه نقش غارت می‌زند باز
دم از جعل هویت می‌زند باز
خلیج فارس ، تاریخ من و توست
چه کس تاریخ را خط می‌زند باز؟
وعده اردیبهشتی را به من دادی که حال
نیمه‌ای از آن گذشت و نیم دیگر می‌رود
من که دلتنگم نمی‌دانم که دلتنگم شدی؟
جان ما دریاب ، عمری را که دارد می‌دَود
با تو تمام شاعرانه ها را خواهم نوشت
خواهم سرود زندگی را
خواهم رقصید آزادی را
محبوب من
فقط تو بمانی
از پس همه چیز بر خواهم آمد💕
⭐️ای ساربان آهسته ران کارام جانم می رود
وآن دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود ⭐️
ای خالق کون و مکان بنگر که جانم می رود
در هجر او ای مهربان ، تاب و توانم می رود
در آرزوی وصل با آن صاحب حسن و جمال...
این روزها تکرار در تکرار دردم
در خود فرو مى ریزم و آوار دردم
یک آینه، یک زن و یک بغض شکسته
شب تا سپیده ، جان به لب بیدار دردم
باران بهار و عطر احساسم باش
خوش رایحه و رنگ گل یاسم باش
بازیگرِ صحنه های ِ حساسم باش...
بهزادغدیری
می بَرم هر روز از اندوه، دستی بر قلم
تا نمیرد شوقِ فردایم ، بیا دستم بگیر
بهزاد غدیری ، شاعر کاشانی
