متن بهزاد غدیری

چه خوش رسید شعر تو به چشمه‌های جانِ من
که واژه واژه‌اش پُر از ، نسیمِ آشنای توست...

╭────❀⊱⊰❀────╮
در خلوت شعرم، تو شدی بیت نخستین
هر واژه به عشق تو زبان باز گرفتند
╰────❀⊱⊰❀────╯

تو آن غزالی و من، شیرِ مستِ پا بَسته

که از تو می‌کَنم اما ، نمی‌روم هرگز...

به وسعتِ ویرانیِ دلم بنا کردی...

که عشق، خانه که نه، آسمان می‌سازد

💖خاطرات من و عمّه لیلا💖🥰

بینِ بچه های آقا و عزیز...
همشون بودن مرتّب و تمیز

عموها و عمه های خوب و گرم
عمه لیلا بود لطیف و ناز و نرم😅

دهه شصتی بودم و کم حاشیه
خاطراتِ من پر از نقاشیه☺️

دوش حمام، کنارِ حوض عزیز
عمه لیلا عین...

فاطمه هستی ولی توو جمع ما
فاطی جون ، عمه فاطی چه دلربا

با تو لبخند، از قفس آزاد شد
قند چایی، با نگاهت آب شد

در دل ما جا گرفتی ، با دلیل
مثل لبخندی، تو شیرین و اصیل

هرکی عمه فاطی رو دیده باشه
بی دلیل، خنده روی...

دل را به کمند رنج دمساز مدار
با ناله چراغ صبر را باز مدار

در سینه مکن شکایت از ناسازی
گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی

او زن بود...

نه بافته‌ای از تار و پودِ ناز...
بلکه تنی که لباسش، بندِ تبعیض بود
و زخم‌هایش...
برگه‌های امضاشده‌ی جامعه‌ای که
تنِ زن را ملکِ خاموشی می‌خواست.

سینه‌هایش، نه مظهر زنانگی،
که میدان مینِ نگاه‌های قضاوت‌گر شده بودند...
و سیم‌ خاردار،
فقط لباس نبود...
قابِ قانونِ نانوشته‌ای بود...

"ماه دهم"

بعضی نام‌ها توی تقویم نیستند...
نه فروردین‌اند، نه مهر، نه دی...
آن‌ها جایی میانِ خیال و واقعیت متولد می‌شوند.
در حوالیِ یک شبِ خسته، جایی که سکوتْ صبور است
و دل، بی‌دلیل تنگ...

«ماه دهم» همین‌جاست؛
ماهی که تاریخ ندارد اما همیشه حاضر است
نه آغاز دارد، نه...

آنکه در صاعقه ی عشقِ تو افروخت، منم
حرفِ دلدادگی از شعرِ تـو آموخت، منـم

آنکه پـروانـه صفت، در دلِ آتشکـده ات
چشمِ خود را به نگاهِ تو فقط دوخت منم

به‌ نقشه نقش غارت می‌زند باز
دم از جعل هویت می‌زند باز

خلیج فارس ، تاریخ من و توست
چه کس تاریخ را خط می‌زند باز؟

با تو تمام شاعرانه ها را خواهم نوشت
خواهم سرود زندگی را
خواهم رقصید آزادی را
محبوب من
فقط تو بمانی
از پس همه چیز بر خواهم آمد💕

این روزها تکرار در تکرار دردم
در خود فرو مى ریزم و آوار دردم

یک آینه، یک زن و یک بغض شکسته
شب تا سپیده ، جان به لب بیدار دردم

بیا که شرح دلم را تو پر ثمر باشی
عبور ثانیه ها را تو رهگذر باشی

ببین تمام نشد خاطرات ما دیگر
همیشه اول هر بیت در نظر باشی

تمام زندگیم شب به شب به تکرار است
بیا که شعرِ نمایان این اثر باشی

ببین نگاه تو ترکم نکرد در...

آنقدَر بالا پریدم تا زمین یک نقطه شد

دیدم از بالا که دنیایم همین یک نقطه شد

ای که از پرواز مرغان هوایی دم زدی

سهم من از زندگانی را ببین، یک نقطه شد

بهزادغدیری

باران بهار و عطر احساسم باش
خوش رایحه و رنگ گل یاسم باش
بازیگرِ صحنه های ِ حساسم باش...


بهزادغدیری

«در سرم نیست بجز وصل تو سودای دگر»
غیر ازین حیف بُوَد از تو تمنای دگر

عمر بگذشت و دگر مهلت دیدار نماند
فرصتی نیست ، مده وعده ی فردای دگر

ز جفا شانه مزن بر مشکن زلف که دل
جز سر زلف تو مسکن نکند جای دگر

صنما جز...

بار دیگر چشمهایش را گشود این زندگی

ای دلیل روزهای خوب من صبحت بخیر

بهزادغدیری

می بَرم هر روز از اندوه، دستی بر قلم
تا نمیرد شوقِ فردایم ، بیا دستم بگیر


بهزاد غدیری ، شاعر کاشانی

تو فقط یک بار زندگی می کنی
از تمام ذرات این پدیدهٔ شگفت انگیز
که بهش هوشیاری می گوییم، لذت ببر و خودت رو توی حسرت و پشیمونی چیزی که قبلاً داشتی غرق نکن.

بهزاد غدیری

.
عشق جانم...♥️
تو شیرین ترین اتفاق توی تلخ ترین روزای زندگیمی، قشنگ ترین معجزه...🍃
اینقدر دوستت دارم و اینقدر قلبم باهات
آرومه که شدی وصله تنم ، شدی خون توی رگام...
اینقدر باهات رفیقم ک میشه کل روزو
باهات حرف زد و حرف زد و خسته نشد.
شدی همونی...

باز هم شعری دگر در وصف عشق
یک زمستان ، عشق بازی تا دمشق

فاطمه ، چون بدر زیبا در جهان
جان ما را می برد هفت آسمان

چون که زینب پا در این دنیا نهاد
پایه ی ظلم و ستم ، از پا فتاد

روز میلادش که فخر عالم...

از عشق مى نویسم باذوق شاعرانه
با شور یک غزل یا غوغای یک ترانه

از بغضهاى تلخ و از اشکهاى خاموش
از کوچه هاى باران در خلوت شبانه

یا از تبى که امشب بر جان من نشسته
با آتشى که هر دم از دل کشد زبانه

در باغ خاطراتم فصل...

ای خالق کون و مکان بنگر که جانم می رود
در هجر او ای مهربان ، تاب و توانم می رود

در آرزوی وصل با آن صاحب حسن و جمال
احساس زیبا و خوشم با دل سِتانم می رود

من تشنه ی دیدار یار ، او در پی آب روان...