من هنوز خیلی از چیزی که می خواهم باشم فاصله دارم، ولی با کمک خداوند موفق خواهم شد.
وجدان قطب نمای انسان است.
اگر واقعا طبیعت را دوست داشته باشی، زیبایی را همه جا می بینی.
کارهای بزرگ با کنار هم قرار دادن کارهای کوچک انجام می شود.
زندگی چه شکلی بود اگر شهامت تلاش برای انجام هیچ کاری را نداشتیم؟
بهترین راه برای شناخت خدا اینست که چیزهای بسیاری را دوست داشته باشی.
نقاشی نوعی ایمان است، و این وظیفه را به دنبال دارد که به افکار عمومی بی اعتنا باشی.
چطور می توانم مفید باشم، چه خدمتی می توانم باشم؟ چیزی درون من هست، چه چیزی می تواند باشد؟
شاید آتشی عظیم در قلب های ما باشد، ولی هیچ کس هرگز نمی آید تا خود را در کنار آن گرم کند، و رهگذران تنها باریکه ای از دود را می بینند.
غم برای همیشه ادامه خواهد داشت.
من اغلب فکر می کنم که شب زنده تر و رنگی تر از روز است.
شعر همه جا ما را احاطه کرده، ولی افسوس که آوردن آن روی کاغذ به آسانی نگاه کردن به آن نیست.
هر چقدر در زندگی پیش می رویم برایمان سخت تر و سخت تر می شود، ولی در مبارزه با دشواری ها ژرف ترین قدرت قلب رشد پیدا می کند.
وقتی شدیدا احتیاج به دین و مذهب دارم، بیرون می روم و ستارگان را نقاشی می کنم.
عشق همیشه دشواری به همراه دارد، این درست است. ولی طرف خوب آن اینست که عشق، انرژی می دهد.
کاشکی من را تنها همانطور که هستم قبول کنند.
هیچ چیزی واقعا هنری تر از دوست داشتن مردم نیست.
من نقاشی خود را رویاپردازی می کنم و رویای خود را نقاشی می کنم.
من قلب و روحم را در کارم گذاشتم، و در این راه ذهنم را از دست داده ام.
معمولی بودن جاده ای هموار است: آن مسیری راحت برای راه رفتن است، ولی هیچ گلی در آن رشد پیدا نمی کند.
هنرمند لازم نیست حتما کشیش یا متولی کلیسا باشد، ولی مسلما باید قلبی خونگرم برای همنوعان خود داشته باشد.
اگر از درونتان صدایی شنیدید که می گفت: نمی توانید نقاشی بکشید، با تمام وجود شروع به کشیدن نقاشی کنید؛ به این ترتیب آن صدا ساکت خواهد شد.
