متن پازل دل

قطعه ای از پازل سرخ دل من،/ پیش دشت سبز چشمانت،/ جا مانده است؛/ آمدی و بردی با خود،/ نیمی از وجود مرا؛/ نیمه ی من،/ جدا از من،/ چرا مانده است؟/ باز آی و تکمیل کن،/ دفتر وجودم را؛/ طرحی از من به جاست؛/ مابقی،/ رها مانده است!
زهرا...

پراکنده شده، اجزای قلبِ من/

دمادم؛ هر کجا؛ دامن به دامن/

میانِ تکّه های قلبِ چون پازل/

تویی زیباترین احساسِ سرخِ دل/

و با «تو»، جمع می گردد/

بسی دلگرم می گردد/

پریشان حالیِ موجِ دلی، پُردرد/

پُر از رگبارِ بغضی، سرد/

زهرا حکیمی بافقی (کتاب ترنّم احساس)