متن پریسا خان بیگی

آدمی هر اندازه قوی و تمام فن های دنیا
را حریف باشد،
باز دلش طلب می کند کسی باشد که او را از دنیای بیرون ببیند ...
آن کس که با تمام زوایای قلبش، کنار روزهای تلخ و شیرینش باشد ...
چشمانش در هم بریزد از غمی که هر از...

به آدما فکر کنید...
علاقه هاتون رو داد بزنید...
بی هوا بگین که عزیزن واستون...
تشکر کنید که هستن...
بگید که عاشقشونید...
بگید که گاهی نگرانشون میشید...
هرآدمی باهرجایگاهی...
وقتی میمیرن ...
وقتی بلایی سرشون بیاد...
پیج اینستاگرام وتلگرامشون ...
احساسی نداره که بیاد ...
جواب تک تک پیام های...

مادربزرگم هیچوقت از آشنایی اش با پدربزرگ جان نگفت، از کافه های رفته شان و غرق در چشمان هم ، خیابان های باران خورده برای قدم زدن هایشان، شبها و پیامک های یواشکی شان، هیچکدام را برایم نگفت ،ولی دیده بودم چای هایی که با دستان لرزانش برای پدربزرگ می...

‍ مدتیست که شبیه تو شده ام، بار زندگی را به دوش می کشم، حواسم به لباس های چروکیده ی روی بند، برنجِ روی اجاقِ گاز، گَرد روی تلویزیون و اشک و لبخند اهالی اینجاست.
حال دلم که خوب نباشد شبیه تو جارو را به جانِ تار و پود فرش...

تا وقتی که قلبتان نبض دارد
پای آدمهایتان باشید.
دل بدهید برای حال هم.
عاشقی کنید با هم...
چای عصرانه را همه دور هم باشید.
بی بهانه بخواهید صدای هم قسم هایتان را بشنوید.
لبخند های هم را سنجاق کنید به تنتان که مبادا فراموش شود...
دلخوری ها را بگذارید...

بیا با هم برویم زندگی را برقصانیم
به ساز خنده هایمان
من خوشی را دور گردنت میبندم
تو عشق را به گونه ام بچسبان
بیا دست روزگار را بگیریم
و بزنیم به دل جاده با هم بدویم و قرارمان باشد که تا انتهای مسیر بلند بگوییم "دوستت دارم"
صدای عشق...