متن چارلی چاپلین

چارلی چاپلین:

در سال اول ازدواج بقدری همسرم را دوست داشتم که وقتی نگاهش میکردم دلم میخواست بخورمش؛


در سال دوم دائم به خودم میگفتم.
کاش همون سال اول خورده بودمش

بازیگران به دنبال عدم پذیرش هستند. اگر به آن دست پیدا نکنند، خودشان خود را رد می کنند.

حقایق و جزئیات معتبرتری در آثار هنری وجود دارد تا کتاب های تاریخ.

من مشکلات زیادی در زندگیم دارم، ولی لب هایم از آن ها بی خبر هستند. آن ها همیشه لبخند می زنند.

چارلی چاپلین:

انسان خوبی باش
اما وقتت رو برای اثباتش به دیگران تلف نکن!

سینما چیزی زودگذر است. تماشاگران واقعا ترجیح می دهند که بازیگران را زنده روی صحنه ببینند.

آینه بهترین دوست من است چرا که وقتی گریه می کنم هرگز نمی خندد.

وقتی غمگین هستید دنیا شمارامسخره می گیرد وقتی خوشحالید دنیا به شما لبخند می زند اماوقتی دیگران راخوشحال می کنید دنیابه شما تعظیم می کند

شما هرگز یک دزد را به خانه تان دعوت نمی کنید ؛ پس چرا اجازه می دهید افکاری که شادی شما را می دزدند در ذهنتان سکنی گزینند ؟!

هیچ چیز در این دنیای بی رحم دائمی نیست، حتی مشکلات ما.

من اعتقادی ندارم که جامعه می داند که چه می خواهد. این نتیجه ایست که من از حرفه خود بدست آورده ام.

در آخر، همه چیز یک شوخی است.

چارلی چاپلین:

درصد کمی از انسان ها 90سال عمر می کنند و مابقی یک سال را 90بار تکرار می کنند !

برای چه به دنبال مفهوم هستی؟ زندگی یک اشتیاق است، نه یک مفهوم.

چارلی چاپلین:

من مشکلات زیادی در زندگی دارم
اما لب های من از انها خبر ندارند.
آنها همیشه می خندند!

تخیل بدون انجام دادن هیچ معنایی ندارد.

من همیشه قدم زدن زیر باران را دوست دارم، چرا که هیچ کس اشک های مرا نمی بیند.

من هیچ تصوری از شخصیت ولگرد کوچک نداشتم. ولی زمانی که لباس هایم را پوشیدم، لباس و گریم به من احساس کسی را داد که او بود. من شروع به شناختن وی کردم، و وقتی که روی صحنه رفتم او کاملا متولد شد.

زندگی می تواند فوق العاده باشد اگر مردم تو را به حال خود بگذارند.

تمام چیزی که من برای ساخت یک کمدی نیاز دارم یک پارک، افسری پلیس و دختری زیبا است

مشکل دنیا اینست: ما همه از خود بیزاریم.

ما همه می خواهیم به یکدیگر کمک کنیم. نوع بشر این گونه است. ما می خواهیم به وسیله شادی یکدیگر زندگی کنیم، نه غم و غصه یکدیگر.

شاید رنج من دلیل خندۀ کسی باشد. ولی خندۀ من هرگز نباید دلیل رنج کسی باشد.

ما خیلی زیاد فکر می کنیم و خیلی کم احساس می کنیم.