تا چرخ، دلش قلمروِ اسرارَ ست چشمانِ فلک،به نقطه ی پرگارَ ست هرکس که از این دایره بیرون بزند سر،روی تَنش هست،ولی بر دارَ ست
گاهی باید چوب لای چرخ روزگار گذاشت تا بایستد و یا شاید باید چرخ روزگار را پنچر کنی که اینقدر تند نرود..تا بتوانی به گرد پاهایش برسی....محدثه بخشی