جمعه , ۲ آذر ۱۴۰۳
حسرت را لحظه ای معنا کردم ک.,,پای چوب دار بردند،گفتند کلام آخر ..گفت مادرم را برای آخرین بار در اغوش بگیرم..ب مادر گفتند ،کلام آخر ،،گفت :آزادش کنید ب جانم..ته حسرت می شود اغوش مادر بغض مادر برای دیدن ،دوباره جان فرزند در اغوشش ته حسرت این است، برای بار آخر ب اغوش کشیدن فرزند و مادر ب قلم سرکار خانم المیرا پناهی درین کبود...