چون آسمان که نور چشمش آفتاب است خورشید زهرا سهم چشم بوتراب است روزی به باب خانه اش گل پیرهن داشت روزی علی در خانه یاس و یاسمن داشت آن خانه که پر بود از عطر گل یاس لبریز بود از سجده های سبز احساس آن خانه که مهمان او...
سوگند به لحظه سیلی خوردن و لحظه پشت در ماندن بانو که عرش خدامی‌لرزد اگر دختر نبی آه بکشد. ایام فاطمیه و غریبی علی (ع) را تسلیت باد
