بانوی کاشانی

چشمم به راهِ تو، دلم در اضطراب است
این فاصله یادآور رنج و عذاب است

لحظه به لحظه میشمارم روزها را
در کشور روحم پس از تو انقلاب است

بر آب و آتش میزنم وقتی. نباشی
یک چشم من خون است یک چشمم گلاب است

دور تو میگردم تمام روز...

وقتی پدر خسته می‌آمد سمت خانه
وقتی که شاکی بود از دست زمانه

وقتی به دستش بار سنگین داشت، مادر ـ
یک "یا علی" می‌گفت از دل ، عاشقانه

عطر خوش نامت که می‌پیچید در باد
در سجده می‌افتاد گل هم بی بهانه

دست پر از مهرت همیشه بر سرم...

روزی از دست کریم تو خورد زائر تو
همه‌ی عمر سر سفره‌ی تو مهمان است

پرنده ی دل من آسمان نمیخواهد
به جز حریم تو هیچ آشیان نمیخواهد

اگر چه سوخت پرش زیر آفتاب حرم
به غیر گنبد تو سایبان نمی خواهد

هر زمان محروم از چشم عدالت می‌شوم
بین این نامردمی ها بد قضاوت می‌شوم

می‌کشد آتش به جانم غصه‌ها بی اختیار
وقتی آزرده‌‌دل از بخل جماعت می‌شوم

کارد وقتی هم‌نفس با استخوانم می‌شود
ضرب در دلبستگی ها ، بی‌نهایت می‌شوم

می‌کنم سجده به درگاه الهی با خشوع
می‌نشینم تا سحر...

هوای این غزل امشب عجیب طوفانی ست
ردیف وقافیه دلشوره و پریشانی ست


از این تلاطم دریای شور بیزارم
هوای شرجی چشمم زغصه بارانی ست


مرددّم که بمانم ویا ادامه دهم
به رفتنی که پر از باتلاق حیرانی ست


چقدر از تو شنیدم که وعده ها دادی
دروغ بود و...

دوست دارم که عاشقت باشم
گوشه ای از سلایقت باشم

مثل دریای پر خروشی تو
کاش میشد که قایقت باشم

آسمانم همیشه میخواهم
مثل خورشید لایقت باشم


یا که مثل نسیم شالیزار
یار خوب و موافقت باشم


یا نه اصلا مثال ثانیه ها
همنفس با دقایقت باشم

من برای تو...

.
پرواز،کردم بر فراز قله ی درد
حتی نگفت امشب نرو یا اینکه برگرد
دیگر برای بازگشتن علتی نیست
دارد هوای عاشقی ها میشود سرد

کوچه هم مانند من دلتنگ هست وبی قرار
کوچ کرده با پرستو نغمه ی شیرین یار

من برای دیدنش لحظه شماری میکنم
شاهدم این تیک تاک ساعت شماته دار

گفته اند یک روز،می آید برای دیدنم
گفته اند آخر به پایان می رسد این انتظار

مثل یک غنچه که تازه سر زده از شاخه ها
سبز، هستم بی قرارم بی قرارم بی قرار

من که میدانم دلت خوش روزگارت عالی است
در  کنار من ولی جایت همیشه خالی است

بعد  تو  با درد این غصه نمی آیم کنار
زندگی بی تو  برایم قصه ای  پوشالی است

تا که بودی زندگی  رنگین کمان  عشق بود
طرح بی روحش کنون مانند نقش قالی است

در...

.
خوشبو و پر از طراوتی ، چون یاسی
جز مهر و محبت و وفا نشناسی

اینگونه تو را شناختم مادر جان
با قلب شکسته هم پر از احساسی

تا که با نام تو مادر می خورد شعرم رقم
می تراود چشمه های ذوق از چشم قلم


تا به نام نامی ات آغاز،کردم شعر را
بیت ها بیت المقدس شد غزل شد محترم


من در آغوش تو فهمیدم زبان عشق را
در دهانم واژه ها گل میکند هر بازدم...

دور تو گردیدم و ازمن شدی هی دورتر
من غرورم را شکستم تو شدی مغرور تر


تو همان شاه همیشه فاتح شطرنج دل
من همان سربازم و در پیش تو کم زور تر

گفته بودی عاشقی منظورت اما این نبود
چشم هایم میشود هردم ازاین منظور تر


اجر دارد. خنده...

میتراود اشک شوق از چشم بی‌تاب قلم
هر زمان با نام مادر میخورد شعرم رقم

واژه‌هایم سجده می‌کردند پیش پای تو
بیت ها بیت المقدس شد غزل شد محترم

با صدایت خشت خشتم را بساز! آباد کن
لحظه هایی که خراب و خسته‌ام چون ارگ بم

من در آغوش تو...

اورفته است وروی دلم پا گذاشته
حالا مرابه حال خودم وا گذاشته

آنکه همیشه از من و از عشق میسرود
این بار پشت جمله اش اما گذاشته..!!!

شیرین شدم در عالم عشقش ولی چه تلخ
من را میان خاطره تنها گذاشته

ازهرم عشق چیز زیادی نمانده است
جزاینکه روی شیشه...

ریشه در خاک اگر داشته باشی ، حتما
باعث رشد و نُمو دگران خواهی شد

عرش در ماتم تو دیده ی گریان دارد
فرش در بزم غمت حال پریشان دارد


گرچه بی شمع و چراغ است مزارت آقا
تربتت جاذبه ی عالم. امکان. دارد

رویت غزل لبهای تو یک بیت موزون است
آهوی چشمانت غزال دشت هامون است

لبخند تو سر چشمه ی سبز،محلات است

لبخند تو سرچشمه ی تلمیح واعجاز است
اخمت به زیبای جزر ومد کارون است

لالایی شب های تو سمفونی موج است
آرامبخش روح چون شور وهمایون است


آرامش محض...

امروز خدا به آسمان اختر داد
بر اهل زمین فاطمه ای دیگر داد

شد شش جهت عرش مصفا ، که خدا
بر قبله ی هفتم از کرم دختر داد

از همان روز ازل ذکر تو شد درمانم
بر سر کوی تو سرگشته و سرگردانم

سبز شد خاک کویری من از شوق حرم
می وزد رایحه ی عشق تو در بستانم

در دلم حسرت گندم‌‌شدنی بوده و هست
دانه‌ام منتظر معجزه‌ی بارانم


تا کبوتر شدنم راه زیادی‌ست هنوز
هرکجا هم...

قطره به قطره آسمان ها را دویدم
ساعت دقیقا هشت...! با باران رسیدم


رنگین‌کمان شد نردبان گنبد او
با پرچم سبز دعا در خود وزیدم

در انعکاس آیه‌ی آیینه‌کاری
خورشید را در کسوت خدام دیدم


پروانه پروانه فرشته جمع می شد
همبال کفترهات وقتی می پریدم

از حوض آزادیت گنجشکان...

انگار چشمان قشنگت رنگ دریاست!
در ساحل آرامشش یک دشت رویاست

باز ازنگاهت می نویسم ،مثل دیروز
ابیات چشمانت عجب درگیر معناست

مغرور زیبایم،  غزل جان گیرد از تو
چون آهوانه بودنت روح غزل هاست

پیشم بمان ،هم با دل من عاشقی کن
چون بی تو این خانه غمین وسرد...

جغرافیای عشق ، مغرور سر فراز
نامت همیشه در  تاریخ ماندگار

ژرفای نیلگون ! ای عرصه ی جنون
دریای عشق و خون، موّاج بیقرار!

امید زندگی ،نامت همیشگی
بر پهنه ی جهان  چون کوه استوار

با فارس زاده ای هم فارس مانده ای
هر چه بخود تنید ایام روزگار


سرداده...