بانوی کاشانی

تقدیم‌ به دکتر حسنا محمد زاده

رد پایت گم شده در کوچه ی سبز بهار
باز هم حرفی بزن شعری بگو از آن دیار

از دل حسنای عاشق ،از نگاه حجم سبز
از پری روز ، از زن آتش ، از نگاه انتظار

کوچه هم مانند من دلتنگ هست وبی قرار
کوچ کرده با پرستو نغمه ی شیرین یار

من برای دیدنش لحظه شماری میکنم
شاهدم این تیک تاک ساعت شماته دار

گفته اند یک روز،می آید برای دیدنم
گفته اند آخر به پایان می رسد این انتظار

مثل یک غنچه که تازه سر زده از شاخه ها
سبز، هستم بی قرارم بی قرارم بی قرار

تا که با نام تو مادر می خورد شعرم رقم
می تراود چشمه های ذوق از چشم قلم


تا به نام نامی ات آغاز،کردم شعر را
بیت ها بیت المقدس شد غزل شد محترم


من در آغوش تو فهمیدم زبان عشق را
در دهانم واژه ها گل میکند هر بازدم...

گر چه من لیلی یک ایل فریبا بودم
سمت تو میکشدم عشق جنون آلودم


وادیِ پاکِ جنون لایق هر لیلا نیست
این منم آنکه به عشق تو فقط محدودم

گرچه تو اسوه ی عشقی من ازین شیدایی
رنگ ورویی به تو وعاشقی ات افزودم

همه احساس،منی مایه ی سرمستی من...

آرامشم بودی تو را گم کرده بودم
پلکی زدم، دیدم تویی بودونبودم

باران زد و عطر تو را پیچاند در شهر
فهمید باران، عاشق بوی تو بودم

از خاک‌ها سربرکشیدم، غنچه کردم
شعر قشنگ نوبهاری را سرودم

بی‌بادبانم، در مسیر صخره‌هایم
تو ناخدایی کن به دریای وجودم

نام تو شد...

.
پرواز،کردم بر فراز قله ی درد
حتی نگفت امشب نرو یا اینکه برگرد
دیگر برای بازگشتن علتی نیست
اینجا هوا عاشقی ها سرد شد سرد

.
پرواز،کردم بر فراز قله ی درد
حتی نگفت امشب نرو یا اینکه برگرد
دیگر برای بازگشتن علتی نیست
اینجا هوا عاشقی ها سرد شد سرد

این غزل تا میخورد با نام زیبایت رقم
میتراود چشمه های اشک از چشم قلم‌

در میان دفترم وقتی نوشتم نام تو
بیت ها بیت المقدس شد غزل شد محترم

دوست دارم که جلد تو باشم
چون کبوتر به دور ایوانت
تو رضا هستی و منم زائر
بوسه کارم به صحن چشمانت

بیهوده می‌پیچی به پای عشق ومنطق
وقتی دلم با دیدن رویت مجاب است

برگرد افکارم پریشان است برگرد
خوابم پر از کابوس و هذیان است برگردد

من بی تو روزم شام تاریک است، هرچند
شب‌های تو بی من چراغان است، برگرد

دل‌خوش به تو بودم ولی حالا که رفتی
مرغ دلم سر در ڰریبان است، برگرد

گفتم نرو انگار نشنیدی و رفتی
رفتی...

هر چار فصل، ایران من هم چون بهاران است
اما یقینا شهر گل در چل حصاران است

از نغمه داودی تو مدهوشم
هر صبح غزل از،لب تو مینوشم

هر چند زمستانی و سرد است شبم
با یاد تو گرم میشود آعوشم

ماه ترین ماه زمین آمده ست
گوهری از عرش برین آمده ست

آیتی از لطف خدا ، مجتبی
سوره ی صبر و نبأ و والضحا

شاه شده بر همه عالم، حسن
نادعلیاً علیاً یا حسن!


شاخه طوبا ثمری داده است
یاس نبی گل پسری زاده است

آمده منظومه ی مولا...

هر چه نزدیکت شدم، قلبت شد از من دورتر
با همه اهل تواضع. با منی مغرور تر

بیشتر از پیش احساس رهایی میکنم
هر چه در آغوش گرمت میشوم محصور تر


من به هر ساز تو میرقصم تو هم پس شاد باش
من که با هر ساز دارم مینوازم شورتر...

یکروز می آید که فصل چیدنت باشد
اردی بهشت تازه ی بوییدنت باشد


گل با گلاب ناب دارد نسبتی دیربن
می آید آن روزی که فصل چیدنت باشد

گفتی که می آیی به دیدارم‌پس از باران
باران خودش چشم انتظار دیدنت باشد


تنها دلیل اشک هایم اشک های توست
تنها...

دارد به درختمان خزان می آید
دردی که به مغز استخوان می آید
گفتی که مرا دوست نداری دیگر
از حرف تو بوی این و آن می آید

در انتظارت چشم هایم خیس و بارانی ست
آنقدر بارانی که ترس سیل و ویرانی ست
سقف امید و آرزوهامان ترک خورده
آری ببین بی تو چقدر اوضاع بحرانی ست

از. حُسن حسن هر آنچه گفتیم کم است
شد شافع بندگان. به روز عرصات

مانند برادر است کشتی نجات
همچون پدر است چشمه ی آب حیات

در نیمه ی ماه میشود کامل ماه
بر ماه ترین ماه دوعالم صلوات

کی حاتم طایی است مثل تو کریم
نام تو زبانزد است روز عرصات



در حُسن حَسن شدی و در جود ، کریم
آئینه مقابل تو...

شمس و قمر از، رخت گرفته ست ثبات
هر کس نرسد به این مقام و درجات

بی روضه ی تو نمیشود کامل حج
باید که تو را شناخت روز عرفات

مانند برادر است عالی درجات
مصباح هدایت ست و کشتی نجات

آقای غریب را نگهدار بقیع
چون مدفن او داده به خاکت برکات

سحر بود و علی، مشتاق دیدار رخ یارش
خدا مشتاق تر از او خودش آمد به دیدارش

دوباره عطر و بوی یاس، گل کرده میان شهر
شبیه آن سحرگاهی که رفت از پیش او یارش

علی با روح آیینه قراری داشت دیرینه
کنار بغض در سینه شد اشک چشم افطارش...