یکشنبه , ۴ آذر ۱۴۰۳
بیش ازاین نتوان حریف دا غ حرمان زیستن یا مرا از خود ببر آنجا که هستی یا بیا...
غم نا امیدی من مگر آن زمان بدانیکه برون روی ز باغی و گلی نچیده باشی...
تو ماه منیکه تو بارون رسیدیامید منیتو شب ناامیدی...