پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
آسمان چشمانت که مهتابی می شودشب آرام آرام، از راه می رسدآرامش می بارد از نگاهتبه وقت مهتاب ستاره ها، گل لبخند را روی لبانتنقش می زنند، نقره فامو من آرامش را می نوشماز زمزمه مهتابی چشمانت ......
و صبح...یعنی تو...که با گلِ لبخند...به وعده گاهِ دل انگیزِ عشق می آیی...و صبح یعنی من...که چای می ریزم...برای احساست......
