متن وعده گاه

وعده گاه من و تو،
کُنج لب های گل داودی...
حجت اله حبیبی

به وعده گاه می روم
حدودی که این روزها
کوله ی اندوه زمین بگذارم،
به مزارت می روم
که دریچه ای ست وقتی که نیستی
و گریستن ست که؛
سبکبارم می کند.

برای تسلای خودم
به این باور رسیده ام که،،،
خانه عوض کرده ای!

نفوذِ رویاهایم
مرا می کشاند...

و صبح یعنی تو
که با گلِ لبخند
به وعده گاهِ دل انگیزِ
عشق می آیی...

ساده نگذر از بهار؛
وعده گاه قلب هاے عاشق است
اردیبهشت...!️

و صبح...
یعنی تو...
که با گلِ لبخند...
به وعده گاهِ دل انگیزِ عشق می آیی...
و صبح یعنی من...
که چای می ریزم...
برای احساست...