پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
منم آن یار که در سردی شب های غمت می ماند!...
هر روز بوی تازگی میدی ای یار قدیمیته ویرانه های این غربت رنگ سازندگی میدی ای یار قدیمیتو این چاله های سیاه زندگی طعم سرزندگی میدی ای یار قدیمی...
همه رفتند از این خانه ولی غصه نرفتباز این یار قدیمی چه وفایی دارد...