تو همان هوای دلخواه منی گرم و لطیف مثل هوای پس از باران، مثل گرمای خورشیدِ پشت پنجره
جانانم،،، جای گل و بوسه و آغوش، نقطه ی عطف قصه ی ما، دلتنگی بود و دلتنگی
وزن و قافیه ی هر بیتِ غزل هایم تویی شاه بیتِ ترانه های من نمی بینی؟ از من دوری و تمام شعرهایم سپید شده اند بی رنگ، بی وزن، بی قافیه
