در دل شب های تاریک، ماه تابان می شود
چون نسیمی بر دل خسته، عشق آسان می شود

رود خروشان در دل صحرا روان می گردد از
قطره ای باران که بر خاک بیابان می شود

چون پرنده در قفس، دل بسته بر پرواز خویش
هر که آزاد از قفس گردد، پشیمان می شود

آفتاب از پشت کوه، چهره اش را می نماید
برگ گل از بوسه ی خورشید، خندان می شود

چشم مستت را که دیدم، دل ز دستم رفت و گفت
هر که در این وادی افتد، بی نشانان می شود

چون شراب کهنه در جام بلورین دلبرم
عشق در دل چون رسد، جان ها به قربان می شود

هر که دریا می طلبد، باید از خود بگذرد
قطره ای چون در دل دریاست، طوفان می شود

راز دل را با نسیم صبحگاهی می سپارم
هر که از این راز آگاه است، پنهان می شود

چون صدف در بر بگیرد گوهر ناب وجود
دل که دریا شد، ز هر دردی گریزان می شود

هر که در راه وفا گام نهد با صد امید
عاقبت در کوی معشوقش، شتابان می شود

مهدی غلامعلی شاهی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
مهدی غلامعلیشاهی