زندگی یک نفر را سرسخت می کند،
یک نفر را ضعیف
یک نفر را بی بند و بار!
گاه بی رحم است و خونمان را در شیشه می کند.
گاه مانند کودکی مهربان، محبت را برای مان معنا!
و گاه دایه ای دلسوزتر از مادر می شود و رنگ از رخسارمان می بَرَد...
به آن اعتمادی نیست
هر گاه افسار زندگی در دست انسان جا خوش کرد،
تازیدن به دنبالش خواهد آمد!
احمقانه است
که انسان یک گوشه بنشیند و
این انتظارِ بیهوده را در سر بپرَوراند
که تلاطمِ اتفاقات
او را در جای درست خویش قرار دهد!
درحالی که هنوز که هنوز است
تکلیفِ زندگی،
با خودش چندان مشخص نیست...
ZibaMatn.IR
