.یه چیزیو خودمون انتخاب میکنیم؛ دوسش داریم؛ تلاش میکنیم به دستش بیاریم؛ بهش میرسیم؛ یه مدتی ذوق میکنیم؛ خیالمون راحته که دیگه به دستش آوردیم و همیشه هست؛ برامون عادی میشه؛ حواسمون ازش پرت میشه؛ داره از دستمون میره و اصلا متوجهش نیستیم؛ یه روزی میبینیم هست، ولی دیگه نداریمش.
اینه برخورد ما با یه سری از داشته هامون؛ اعم از روابط، موقعیت ها و سایر اهدافمون.
نگهداری خیلی سخت تر و مهم تر از به دست آوردنه؛ خیلیا میتونن به دست بیارن ولی همه اون خیلیا نمیتونن مدیریتی روی حفظ و نگهداریِ چیزی که به دست آوردن داشته باشن.
هرچیزی رسیدگی مخصوص خودشو لازم داره؛ حد اقل برای حفظ اون چیزی که انتخاب خودمونه تلاش کنیم؛ دیگه حالا پیشرفتش پیشکش.

پ.ن: فکر نمیکنم بی ثبات تر از امیال و احساسات آدمیزاد دیده باشم، که همه تصمیمات رو تحت تاثیر قرار میده.
ZibaMatn.IR