100 متن کوتاه پرنده ۱۴۰۳ جدید 2025

هیچ درختی
به خاطر پناه دادن به پرنده ها
بی بار و برگ نشده است...

تکیه گاه باشیم ،
مهربانی سخت نیست..!

آغوش آسمان باز است
درمن
پرنده ای فوبیای پرواز دارد...

پرنده ای که بال و پرش ریخته باشد
مظلومیت خاصی دارد
باز گذاشتن در قفسش توهینی است به او
در قفس را ببند
تا زندان دلیل زمینگیر شدنش باشد،
نه پر و بال ریخته اش...

دیگر حسرت دیدن پرواز هیچ پرنده ایی را نمیخورم...
از آن روزی که قفس چشمانت آسمانم شده.

دیگر برای داشتن کسی
سماجت نمیکنم!
پرنده ای که سهم من نباشد،
برایش قفس هم بسازم میرود...

شب ها پرنده هایش می روند روزها، ستاره هایش بیین، آسمان هم که باشی باز تنهایی!

از آن روزی که با کفشهای آلوده
و پر از گِل و لای
بر برف ِدل پای نهادی؛
حالم شبیه پرنده ای ست در قفس

که نه راه پرواز را می داند
و نه دوستی با قفس...

من خوشحالم که خودم هستم، هر چند بعضی وقتها دوست دارم پرنده ای باشم تا بتوانم پرواز کنم.

نیچه:

پرنده ای که پرواز بلد نباشه
به قفس میگه

تقدیر

پرنده هرچقدر هم بلندای آسمان را طی کند
به ماه نمی رسد...
بر تصویرش روی آب بوسه می زند! • ͡•

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

مثه پرنده ایَم که آزاده‌ اما نمیدونه کجا بره

هیچ کس آزاد نیست، حتی پرنده ها هم به آسمان زنجیر شده اند.

کنار قفسش...
پرنده صدایش نزنید
داغ دلش تازه میشود...

بالی برای پرواز ندارم اما به قول شاملو ی بزرگ: «..خوشا پر کشیدن،
خوشا رهایی،
خوشا اگر نه رها زیستن،
مُردن به رهایی!
آه، این پرنده
در این قفسِ تنگ
نمی خواند...»

آویرا بو
پرنده هم بیجار
قطاره شوب

گم شد/شالی زار هم پرنده/سوت قطار

از آسمان
چشم پوشیدیم،
پرواز را
فراموش کردیم
و در کنج قفس
به روی خود نیاوردیم
پرنده شدن
آخرین رسالت مان بود.

پرنده نیستم
که بگویی: دوستت دارم، پرواز کنم!
آدمم،
بیشتر عمر میکنم...

می خواهم هر صبح که پنجره را باز می کنی
آن درختِ رو به رو من باشم
فصلِ تازه من باشم
آفتاب من باشم
استکان چای من باشم
و هر پرنده ای که
نان از انگشتانِ تو می گیرد …!

در نامه هایت
شما خطابم کن
پرنده ات پرید
خداحافظ
بعد از این
آرزوى محال صدایم کن

نیکى فیروزکوهی
از کتاب خداحافظ اگر باز نگشتم

دنیا بهشت است اگر
همه چیز سر جای خودش باشد
ماهی در آب
پرنده در آسمان
و
سر من
روی سینه ی تو

☘️🍃پرنده می خواند در دل شب به یاد لانه اش/
رود می گذرد غمگین و خاموش در انتظار عشق/🍃☘️
....

فیروزه سمیعی
https://t.me/Pangarah

آخر الامر
تفنگ
خودش را برداشت
و پرنده‌ای را
که سالها در ذهن نگه داشته بودم
آزاد کرد...

درخت دلتنگ تبر می شود...!
وقتی پرنده، سیم برق را
به او ترجیح می دهد...

جا ماندم
می خواستم پرنده باشم
و پرواز کنم
حال اکنون درخت ام
با عمیق ترین ریشه هایم
جا ماندم!

ما از رؤیای پرنده ای اسیر در قفس می گوییم...


آریا ابراهیمی

اندیشه ی پرواز
سهم قاب پرنده

گر که غم لشگر برانگیزد که حالم بد کند
تا پرنده، تا که گل باشد به دنیا، خوشدلم

در نهضت عظیم دو بازویش
من گریه ام گرفته که آخر...
آخر چرا پرنده به دنیا نیامدم؟

کسی مرا به آفتاب
معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به میهمانی گنجشک ها نخواهد برد
پرواز را بخاطر بسپار
پرنده مردنی ست

من یک پرنده ام
ایستاده ام کنار این راه
که درخت بگذرد!

آخرین پرنده را هم رها کرده ام
اما هنوز غمگینم
چیزی
در این قفسِ خالی هست
که آزاد نمی شود

حالا‌که‌رفته‌ای
پرنده‌ای‌آمده‌است‌حوالیِ‌این‌باغِ‌روبه‌رو
هیچ‌نمی‌خواهد
فقط‌می‌گوید
‌کو کو ...

دیگر برای داشتن کسی
سماجت نمی کنم...
پرنده ای که سهم من نباشد
برایش قفس هم بسازم می رود...

آغوشِ تو
آن قفسِ شیرینى است
که هیچ پَرنده ای
قصدِ رهایى از آن را ندارد...


️️️

پرنده‌اى که مرده بود به من پند داد که پرواز را به خاطر بسپارم

کاش تنهایی، پرنده بود؛
گاهی هم به کوچ فکر می کرد...

او دختری زیباست

ساده و راستگو

و «پرنده» ای غمگین و عاشق در قلبش پنهان است!

ای پرندهٔ رها
سال هاست
بر ته مانده ی پوتین ات لانه دارند،
پرنده ها!.


(زانا کوردستانی)

تو نبودی
تا ببینی
بی تو
هیچ پرنده ای
شوق پرواز نداشت
با پرنده ها،
پرواز کن،
در پرواز ،
هیچ پرنده ای؛
پیر نیست...!

به گمانم اندوه،
پرنده ای ست تنها،
در غم جفت اش،
[غمگین]
که حدِ فاصلِ دو کوچ،
بال هایش را سست می کند.



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

عشق تو
پرنده ای سبز است
پرنده ای سبز و غریب ...

خوش ب حال پرنده ها دلشون ک میگیره کوچ می کنند🕊🕊🦅🦅

یک جفت پرنده ی عاشق
کنار پنجره ای در خیابان
کز کرده اند در سکوت رنگارنگ پائیز
خنک هوایی ست که می وزد
و خیابانی که انتظار تو را می کشد

رعنا ابراهیمی فرد

پرنده؛ ناله هایش را زِ گوشِ ابر پنهان کرد
ولی؛ باران حواسش بود
و غم؛ در شهرِ بی دردان شده سِیلان!
شیما رحمانی

میبوسمت!!!
چه فرقی میکند پشت گوشی ۔۔۔۔
یا پشت گوش

پرنده روی سیم هم
پرنده است

من پرنده ام
زمین گیرِ پر خویش .
حجت اله حبیبی

من
آخرین پرنده ام
میل پرواز
از آغوش تو را ندارم .
حجت اله حبیبی

مشتی آرزو
برای پرنده ریختم ،
درخت پر زد ، تا اجاق افروزد،
آسمان
سقف لانه ی پرنده هاست .
حجت اله حبیبی

کاش
پرنده بودم،
نه برای پرواز ،
برای ناز
وقتی
دستی بر شانه ام می کشی .
حجت اله حبیبی

برای پرنده
قفس
لانه نیست ، مانع است ،
مانعِ آزادی .
حجت اله حبیبی

جا مانده ام،
در خویش ،
پرواز
پرید .
حجت اله حبیبی

بی تو
بی زندگی
در دریای عادت شنا می کنم
در خیالِ وصالت، پرواز!
من آن ماهی
که می خواست پرنده باشد...
«آرمان پرناک»

پرنده ای که در خواب
از قفس
آزاد کرده بودم
صبح امروز بیدارم کرد
با نوک زدن هایش
بر پنجره!!
«آرمان پرناک»

خواهر همان پرنده ایست که
حتی اگر پاییز باشی...
به روی شاخه های
بی روح و بی رنگ تو
آواز خوش زندگی میخواند،
تا بهار
سمت تو بیاید...

شاهد بوده ای
لحظه تیغ نهادن بر گردن کبوتر را؟
و آبی که پیش از آن
چه حریصانه و ابلهانه، می‌نوشد پرنده؟
تو، آن لحظه ای!
تو، آن تیغی!
تو، آن آبی!
من!
من، آن پرنده بودم...

من با چشمان تو...
اندوه آزادی هزار ...
پرنده ی بی راه را
گریسته بودم
و تو نمی دانستی...

کسی که آسمانش به اندازه پنجره ای ست که دارد، هرگز پرواز را نمی فهمد و پرنده هایش همیشه ناتمامند...

برگرد تا ببینی پرنده ی کنج قفس
بعد از رفتن تو ،پر کشیده است.....
حجت اله حبیبی

تا رسیدیم به الفبای دان و آشیان
نوک زدند به مغزمان
و گفتند: کوچ؛ تکرار کنید: کوچ!!
«آرمان پرناک»

پرواز را به خاطر بسپار...

تو درست می گفتی فروغ پرنده مُردنی ست،

اما بعد از مرگ پرنده
پرواز هم دق کرد و مُرد،
پرواز بدون پرنده بی معناست

ارس آرامی

پرنده
پَر زد
در هیاهوی شهر
و کسی
فریاد زد
ایمان
که رفت ،
مراقب وجدان
باشید.
حجت اله حبیبی

کسی آیا
آیین پرنده ها را می داند؟
گنجشکی مرده

آه ای پرنده ی زیبای خوشبخت

روزی ازاعماق چشمانت

به عمق چشم هایم

کوچ خواهی کرد.

فرقی نمی کند رها باشد
یا کنج قفس ..
پرنده شوق پرواز
نمی افتد از سرش ،
درست مثل من
کنارم باشی یا نباشی
پرنده ی خیالم
فقط در آسمان
تو پر می زند ...

پر پرواز دارند، پرنده های دربند


آریا ابراهیمی

هوای تو
بی تابی پنجره
کاش پرنده ای
بال اش را به من می داد.

آسمان هاست /
که کوچ می کنیم به کوچ /
بی آنکه بدانیم چرا
«آرمان پرناک»