دوسه خط شعر نوشتم که تو آغاز شوی
بیش از این غنچه نمانی، گل من باز شوی
من زمین گیر تو هستم، همه را پس زده ام
بی پر و بال شدم تا پر پرواز شوی
حرف ها در دل من هست و زبانم خاموش
این سکوت است که باعث شده یک راز شوی
علت هر تپش قلب منی اما حیف
قسمت این است که از دور ورانداز شوی
وصف زیبایی تو لایق صدها بیت است
مصلحت بود در این شعر که ایجاز شوی
شده ام دست به دامان غزل تا شاید
شاید این بار بخوانی... گل من باز شوی
ارس آرامی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
