غمگینی قلم
چه شد که دانه زنجیر پای هم شده ایم
به پای خاطر آشفته هم قدم شده ایم
اکرچه همدم سرویم و قله های رفیع
به زیر بار مصیبت دوباره خم شده ایم
من و تو فوج پرستوی آسمان همیم
که دانه دانه از این بیکرانه کم شده ایم
برای آن که ره آشیانه گم نشود
طنین لرزش آوی زیر و بم شده ایم
طلوع خاطره های گذشته پا نگرفت
غروب واژه غمگینیِ قلم شده ایم
نسیم ساحل دریایمان افاقه نشد
سوار شانه آشفته ی بلم شده ایم
به زیر نم نم باران اگرچه جا نزدیم
اسیر غرش طوفان دم به دم شده ایم
به سمت جاده بیگانگی قدم نزدیم
برای بستن پیمان خود علم شده ایم
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
