شیرین شیرینم..


شیرین شیرینم..
من عاشقی از این تبار مرز دیرینم
ایرانیم..
چون شب شکن
زیباتر از هر گل
من از تبار آتشم
چون شاعران کینم

شیرین شیرینم..
شیرین فرهادی
چون ابر در بادی
فرهاد را بردند
بر طاق بستانی
با صد غزل کشتند
چون جان شیرینم..


در نگاهم شاعری می گفت با شیرین ؛

آتشست بر سینه ما را نیست باک
زانکه خسرو آمد و خود دید تاک
خاک بر سر میزد و آن سینه چاک
گفت فرهادی بیارند با قلم و تیشه ای
تا کند باز این رهی یا کیشه ای
معبر است اینجا حریم کوه نیست
تشنه ام اینجا نسیم و نور نیست
چون که فرهاد آمد و کوهی بکند
بهر شیرین آمد و خسرو گزند
ما فقط آن چشمها را دوختیم
چون قلمها در نگاهش سوختیم
صد غزل آمد در جانم پدید
بهر او گفتم شیرین هم شنید
حال ما گشتیم دشمن.!خسروان
جان او شیرین و ما از بیم جان


تاک ؛ تنها
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
پیروز پورهادی