100 متن کوتاه برف ۱۴۰۳ جدید 2025

برف را دوست دارم
چون فقط با برف
می‌شود آدمی ساخت که
هم درونش سفید باشد
و هم بیرونش!

خبر این است که یلدا خانم
آخرین دختر آذر بانو
نوه دختری حضرت پاییز قشنگ
دل سپرده به یکی از پسران
ننه سرمای بزرگ
کرده پیراهنی از برف به تن
می رود خانه ی بخت
الهی بختش قشنگ

به شادی مردم اعتماد مکن برف

تا می‌باری نعمتی

چون بنشینی به لعنت‌شان دچاری.

تو را همواره می خواهم
نه گاهی داغ گاهی سرد
که عشق تو همانند درخت کاج
میان برف دوری هم
هنوزم سبز و پابرجاست ...

پایان پاییز را به انتظار نشسته ام...
شاید،زمستان که بیاید!
ببارد بر سرم،
برف خیال تو...

نعمت فقط برف و باران نیست
گاهی خدا رفیقی نازل می کند، زلال تر از باران

قشنگی زمستان نسبت به پاییز، یک آسمان حال خوب به رنگ سفیدی برف است
خوش امدی زمستان
خوش امدی دانه های سفید برف
خوش امدی حال خوب...

علی صمدی افشار

تا حواس همه شهر به برف است بیا


گرم کن این بغل سرد زمستانی را...

دلم یک زمستان سخت میخواهد

یک برف

یک کولاک به وسعت تاریخ

که ببارد

که ببارد

که ببارد

و تمام راهها بسته شوند

و تو چاره ای جز ماندن نداشته باشی

و بمانی …

مهربانی
مثل برف است
هرچه را میپوشاند
زیبا میکند…
مهربان باشیم

مهربانی مانند برف است
همه ی آنچه را که میپوشاند زیبا میکند.

دل به دریا زده ای پهنه سراب است نرو،
برف و کولاک زده راه خراب است نرو...!

تو اگر باز کنی پنجره ای سوی دلت
می توان گفت که من چلچله باغ توام
مثل یک پوپک سرمازده در بارش برف
سخت محتاج به گرمای توام

زمین، عروس شد و آسمان به حرف آمد
چه شادباشی از این خوبتر که برف آمد

خزان آمد و دلبری کرد و در فکر کوچ
مهیا شو ای دل برای زمستان و برف

طلوع صبحگاهت به شادابی باران
و روزت به سفیدی برف زمستان

روز مادر
پر از رد پای سنجاقک
خورشید زیر برف

باغِ صبور و خسته از دی‌ماه غمگینش
برفی بدون‌ِوقفه می‌بارد به تسکینش

مثلِ کهنه برفهایِ
مانده تا مرداد
روی قله ها....سردم
پایِ من نمان برو ماهی
من به رودخانه برنمیگردم....

برف را دوست دارم...
چون فقط با برف میشود آدمی ساخت
که هم درونش سفید باشد
و هم بیرونش!

با برگ ها نیامدی
با برف ها بیا...

برف آشفته/ می‌بارد درونم
پشت ِپنجره/ یخ می‌زند/تنهایی

نیستی
و در نبودنت
از سردی فاصله می لرزم
برف دوری ات
قلبم را سفیدپوش کرده
و من با نگاهی منتظر
خیره ام به جاده ای سفید
تا که خورشید نگاهت
به فریادم برسد


مجید رفیع زاد

شهرِ بی حوصله ام باز به حرف آمده است
به خیابان بزن ای دوست که برف آمده است!

اگه برف می دونست زمین خاکی چقدر کثیفه ، برای اومدن به اون لباس سفید نمی پوشید..

دنیای بی پدر، گرفت از جهانِ من
چشمان مهربان و پر از حرف مادرم
درظلِ آفتاب، در عمق خاک ریخت
گیسوی سر به زیر و پر از برف مادرم

برف هم دلیلِ عاشقانه ای ست

برای سفر به آغوشت ؛

عشق راهش را پیدا میکند ،،،

عشق یعنی
چون خورشید تابیدن بر شب های دوست
و چون برف ذوب شدن بر غم های دوست

برف همان دوستت دارم های باران است
که روی دستان سرد ابرها باد کرده است

پروردگارا...آرامش را همچون دانه های برف
بر سرزمین قلب کسانی که برایم عزیزند ببار

همه در رویا گذشت
از سیاهی تا سپیدی موهایم
حالا تا بهار
درخت ها هم بین خود
برف را تقسیم می کنند

یک دست کلاغ
و به یکی برف،
زنگ را زددرخت زمستان

به تو گفتم:گنجشک کوچک من باش
تا در بهار تو
من درختی پر شکوفه شوم
و برف آب شد
شکوفه رقصید آفتاب درآمد.

مرا به زمستانی دیگر نسپار
از پارسال ات
هنوز برف روی تنم نشسته است !

لحظه ها آب می شوند
همچون رد پای تو
بر برفهای کوچه ی ما

می دونی فرق من با برف چیه ؟
.
.
.
.
.
.
.
برف میاد و به زمین می شینه، ولی من همین جوری هم به دل میشینم

برف ببارد یا باران
برای باور زمستان همین جای نبودنت کافی ست!

آمدنت
قند را
در دل من آب می‌کند
برف را
در دل
زمستان

اگر بوسه ها، دانه های برف بودند برایت کولاکی از آن ها می فرستادم

رفتی و آسمان به حرف آمد
تو نبودی چقدر برف آمد

بوسه برف
کوه رابه هم ریخت
بوسه باران
زمین را غرق کرد
تو بیرون نیا
برف و باران را
به گردن تو می اندازند ! ...

برف را دوست ندارم
وقتی کرمانشاه اینقدر سرد است.

باران یا برف...چه فرقی می کند؟
تو که باشی ،هوا که هیچ
زندگی خوب است

از آمدنت گیجم و شاد و متحیّر
تو فرض بکن برف ببارد عسلویه ...

برفی سنگین نشست

درختی زیبا شد

درختی شکست

مثل شب به ماه
گرما به خورشید
زمستان به برف
ببین !
من هم به تو می آیم

ردپای عشقمون / سینه برف شکافت نه کنارتوخزون / نه میشه اشک شناخت

خواب دیدم از آسمان انار می بارد
سرنوشت دانه ها اما
یکسان نیست
برف در سکوت مینشیند
انار در خون ...
ما که دانه های دلمان پیدا بود

به شانه ام زدی
تا تنهاییم را تکانده باشی
به چه دل خوش کرده ای؟
تکاندن برف از شانه های آدم برفی !

چشمهایم
آنچنان عاشق نگاهت میکند
دلم سربه زیر از این نگاه
فقط عاشقی
اصلا مگر میشود
دختر برف و زمستان باشی
و بی پروا جار نزنی
که بی بهانه عاشقی ...

برف می شود رمزِ عشقِ ما،
و کسی نمیداند ردپایمان، روی جاده ای سفید نیست!
مسیر ما پروازست و بلندی
آسمان است و ابر
سفیدی ست و آرامش
و اشتیاق است و تعلق....

باز آسمان به پنجره ها برف می زند
انگار از نوازش تو حرف می زند

برای آسمانی آبی، ابر کافی ست!
و برایِ زمینی برف گرفته، یک هم گام تا بی نهایت!
اما برای من، تو تمامِ این زیبایی هارا دارایی،
حتی اگر آسمان کِدر باشد و زمین عاری از برف!

نسرین هداوندی

برف می بارید
کنار پنجره ایستادی
رفتن مرا نظاره کردی
دانه های برف به دستان لرزانت که با من وداع می کرد می نشست
وهرگز نمی دانستی
سالها بعد
یک روز برفی
من در دستانت آب می شوم

از تو تنها، وصف دیدارت نصیب ما شده
برف تجریش است و سوزش می رسد پایین شهر

دوباره آمدی ای فرصتِ سپید! ای برف!
که ناامیدی و غفلت سیاهمان نکنند

دری به زمستان باز کن تا سپیدیِ برف ها
به ما امیدِ زنده ماندن بدهد
ما گرما نمی خواهیم
ما امید می خواهیم

بی تو،
یخِ این دنیای بد خلق پیشِ ما آب نشد …
باور کن بهاری که نفس های تو را نداشته باشد،
بهار نیست؛
بی نهایت زمستان است… زمستان!

شبی شعری برایت نوشتم
در شعرم برف باریدن گرفت
و من بر بالین شعرم
به خواب رفتم

سحرگاهان که چشم گشودم
هم برف به تمامی آب شده بود
هم شعر را به تمامی آب برده بود

:

برف بارید به این شهر
کجایی بی من؟
کاش سردت نشود...
دل نگرانم، برگرد.

تو مثل منی برف

راه می‌روی و آب می‌شوی.

برف
آمدنت را به تاخیر
انداخته بود
و اکنون کرونا
کی به من می‌رسی؟

برف
شعری ست سپید
که بی هیچ وزنی
به دل می نشیند

تو این هوای برفی فقط تو می چسبی عشقم

ای برف!
ای الهه ی دوار
بر این همه زنگار
سپیدی ببار...

ای خوش آن نقاش بی همتا که با برف سفید
هر طرف رنگی زَند، نقشی کِشَد، طرحی جدید

دلم کلبه ای میخواهد
میان برفها
و در کوهستانی که جز تو
هیچکس آنجا نباشد
هر صبح بیدار شوم
ذوق کنم که برف باریده
که هوا سردتر شده
و تو با چشمانی خمار
در آغوش داغت پناهم دهی

مثل این زمستان سر درگم
گاه شکوفه می زنی
گاه برف
تو اما
نگران نباش
همه جورت زیباست

خون را بر برف دید
چه جای گریه
کودکی که بره ها را دوست می داری؟
زمستان
سُرسُره می سازد
گوسفند از گلوی گرگ
پایین می رود




سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

از تو تنها وصف دیدارت نصیب ما شده
برف ِ تجریش است و سوزش می رسد پاییِن شهر

ذرات برف همچون بوسه هایی هستند که از بهشت آمده اند

خدا زیباست
این را در دانه دانه های برف می بینم

سرتاسر باغ
گیلاس ها در برف ،
کابوس زن بیوه

در زمهریر برف
در پرده‌های ذهن من از عهد کودکی
سرمای سخت بهمن و
اسفند
این‌گونه نقش بسته است
اهریمنی
اما همیشه در پی اسفند
هنگامه طلوع بهار است و ایمنی
شب هر چه تیره‌تر شود آخر سحر شود...

برف نو، برف نو، سلام، سلام
بنشین، خوش نشسته ای بر بام

پاکی آوردی ای امید سپید
همه آلودگی ست این ایام

زمین عروس شد و آسمان به حرف آمد
چه شاد باشی از این خوب تر که برف آمد

دانه برف، یکی از ظریف ترین خلقت های خداوند است اما نگاه کن زمانی که به هم چسبیده هستند چه می توانند انجام دهند!

من عاشقی کردم تواما سرد، گفتی
از برف اگر آدم بسازی دل ندارد

روی خیزران مرداب/ برف درخواب نیم روز/صدای تفنگ

برف را دوست دارم چون فقط با برف می شود
آدمی ساخت که هم درونش سفید باشد و هم بیرونش !
.

برف گرفته ماه من،کنار من قدم بزن
حال مرا کمی بپرس،از تو که کم نمی شود

برف
یعنی اوج دل نگرانی آسمان ...!
می بارد که
مبادا
رد پای عشق
در دلتنگی برگ ها
گم شود ...

عطر گل برف و شوق پنهانی مان
آغاز سپیده ی غزلخوانی مان
روشن کن اجاق زندگی را باعشق
تا گرم شود صبح زمستانی مان

لکّه دار بود دامنش ،زمین
از برگ های بی کفن پاییز
که برف باریدن گرفت

می ریزم
ریز
ریز
ریز
چون برف
که هرگز هیچ کس ندانست
تکه های خودکشی یک ابر است

برف که می‌بارد
ما غم‌هایمان را
فراموش می‌کنیم
انگار بر تمام تلخی‌ها
پودر قند پاشیده
خدای مهربان ما...

دانه های انار را
می کارد در برف

یلدا

بهاری زاده خواهد شد

گل ریزان

می روند بر برف

گربه ها

یلدا رسد ز کوچه ی دی با ردای برف
تاجی نهاده بر سرش از یخ، خدای برف

گفتی میز را بچین/می آیم/چقدر برف نشسته روی صندلی

دختر بهمن ماه خوب
دختر برف
دختر بوران و سرد ترین شب خدا
چه خوب که خالق گرمترین جای جهان منی
تولدت مبارک

حواس شهر

پرت برف باران است

حواس من

آغشته به عطر تو …

سرزده باش
مثل برف
ذوق مرگم کن با آمدنت

‎تو اگر بهار را صدا کنی

‎می آید

‎حتی اگر دلش

‎جا مانده باشد میان برف‌ ها

چرا غم زده بنشینم
در انتظار بهار که نامی بیش نیست؟!
بگذار برف ببارد
و باران های ناگاه.
ما را قلبی بهاری بس است
در این سرمای جانکاه!!!

برفم
بی صدا

می بارم

تمام راه ها از برف پر شد
تمام گوش ها از حرف پر شد

بیا ای تو دلیل بودن من
دگر صبرم سر آمد ظرف پر شد