پنجشنبه , ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
آموختم که هیچ دارویی ،نمیتواند همچون " اُمید" آدمی را ایستاده نگه دارد !آموختم که در همه حال و همه وقت باید عشق ورزید حتی در زمان خستگی ، بیماری و یاس .آموختم که هیچ چراغی جز حال خوب ، امیدی روشن ، برای علاج دل بیچاره نیست و هیچ دستی نه آنقدر پایدار و محکم که دلیل خوشبختی و آرامش باشد . . .آموختم که جنگیدن همیشگی برای نداشته ها چشم ها را به روی داشته هایمان می بندد گاهی باید با خیالی آسوده زندگی کرد رها از هر نبردی و شکستی . . ....
از زندگی آموختم ...تا با کفش کسی راه نرفتم؛رفتنش را قضاوت نکنم......
از زندگی آموختم تا با کفش کسی راه نرفتم،راه رفتنش را قضاوت نکنم.....
از دریا آموختمهر که از حدش گذشت غرقش کنم......
