متن راه

شاید دیر
به تو برسم
شاید دیرتر
شاید هم ...
من راهِ پُربیراهه ای بودم،
یک راهِ صعب العبور
باید
سرعتگیرهای درونم را
زودتر می شناختم
همان هایی که برایم
ایست بازرسی
خطوط عابرپیاده
زیرگذر
و ایست بازرسی
تعریف کرده اند
من
کنار نخواهم کشید
نامِ خود را ادامه می...

آن قدر به دنبالت راه رفته ام که
جاده ها هم عادت کرده اند

حیف...
آدم وقتی چیزی را درک می کند که کار از کار گذشته...
وقتی آخرِ یک جاده هستی،دیگر چه اهمیتی دارد
میان جاده چه نشانه ای برای تو بوده
که راهت کوتاه تر و بهتر بشود

به یکباره؟ نه! راه صد ساله را نمی توان در شبی هر چند مهتابی و روشن، خلاصه کرده، پیمود...

بیا مرگ آمد به خانه نزدیک است
بیا راه فرار از گذشته تاریک است

در اندیشه ام یک هدف دور زمان ست
ولی راه رسیدن به مقصد باریک است

تمام راه ها از برف پر شد
تمام گوش ها از حرف پر شد

بیا ای تو دلیل بودن من
دگر صبرم سر آمد ظرف پر شد

در دوراهی ناباوری و حقیقت ایستاده ام.
تو بگو به کدام سو بروم؟
به کدام راه بروم که تهش تو باشی و خوشبختی.
کدام راه تو را دارد؟

هیلا بهرامی
@sheer sefid🌱🤍

در جاده تنهایی
انتظار می کشد
راه
پای آمدنت را

بادصبا
چامک

تأتی تأتی
را-شؤنه
یاد بدأم
بگوت
شونم
نشؤن بدأم
شؤن ٚ- را
می ارسؤن
را-
دومبال


برگردان شعر به فارسی

تاتی تاتی/ راه رفتن را/ یادش دادم/گفت:/ می روم/ راه رفتن را/ نشان اش دادم/ اشک هایم/ در پیِ/ راه.

شب بود و ستاره بود و من بودم و ماه

شب ماند و ستاره رفت و من ماندم و راه

ارس آرامی

خانه ام می گوید :
ترکم مکن که گذشته ات در من نهفته است
راه نیز می گوید :
در پی من بیا که آینده ات منم
اما من به خانه و راه می گویم : مرا گذشته و آینده ای نیست
اگر بمانم، در ماندنم رفتن است
و اگر...

پیدایت نیست
راه به انتظار تو
تب کرده

رها کن عطر موهاتو
دلم گم کرده راهش‌رو
‌

منو تهدید به رفتنش کرد ، آروم در گوشِش گفتم راه رو بلدی یا نشونت بدم

بدخواهِ دیگران نباشیم ؛ یادمان باشد با شکستنِ پای دیگران ، ما بهتر راه نخواهیم رفت

تونل به آدم یاد میده که همیشه یه راهی هست،حتی تو دلِ سنگ

از زندگی آموختم ‌...
تا با کفش کسی راه نرفتم؛
رفتنش را قضاوت نکنم...

چمدان دست گرفتم که بگویی نروم
تو چرا سنگ شدی راه نشانم دادی ؟

منو تهدید
به رفتنش کرد
آروم در گوشش بهش گفتم
راه رو بلدی یا نشونت بدم..!

سودای سفر/ راه را سنجاق کرد
زمان ایستاد
راه
رفت.

خودم را به آن راه می زنم
شاید آنجا
منتظرم باشی...

راه
مست بود
هر چه که می رفتیم
ما را به جای دیگری می برد

راهِ مرا اشاره شو
من به کجا رسیده ام؟

هرچه دویده ام تو را
خسته شدم ، ندیده ام

آن که می خواهد روزی پریدن آموزد، نخست می باید ایستادن، راه رفتن، دویدن و بالا رفتن آموزد. پرواز را با پرواز آغاز نمی کنند.