پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
باطنش،همچو پشت آینه بود ظاهر هر که صافتر دیدم...
سری ز خواب بر آورکه صبح روشن شد...
لابه هنگام جفای روزگار از ابلهی استعجز و زاری کی اثر در خاطر جلاد داشت...
تا چشم تو دیدیم ز دل دست کشیدم...