جمعه , ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
تمومِ گُلای دنیا رُبه تو پیشکش میکنم ،بی این که بچینمشون !...
قهوه‌ی تلخ با تو شیرینهبی تو هر روز هفته غمگینه......
تا چشم رو هم می ذاری می بینی عمر تموم شدبین چهار تا دیوار وجود تو حروم شد...
هر درخت می تونهیه بهانه باشهتا شاید این دنیادوباره زیبا شه...
گمت کردم مانند لبخندی در عکس های کودکی ام...
دستم ، نه !اما دلم به هنگام نوشتن نام تو می لرزد…........!...
باران باشدتو باشییک خیابان بی انتها باشد به دنیا می گویمخداحافظ!...
